Skikriebels onder de palmen

'Hé Hommes, mis je de sneeuw?', kreeg ik al meerdere malen te horen van het thuisfront. Blijkbaar like ik vaak sneeuwberichten op Facebook. En dat is raar als je in de tropen woont. Geen idee waarom ik dat doe. Afgelopen weekend was de eerste Ski Welt Cup in Sölden. Als je de berichten mag geloven wordt dit het beste seizoen in jaren. Precies tien jaar geleden ging ik een seizoen wonen en werken in de sneeuw in Sölden. En nu zitten we daar 8.264,13 kilometer vandaan, bij zon en zee. En af en toe heb ik dus gewoon skikriebels onder de palmen.

We hebben een tropenweek achter de rug. Onze kleine man had zware griep. Ook al kennen we nauwelijks seizoenen, hier zijn blijkbaar ook gewoon snottebellen te krijgen. Wat naïef om te denken dat we de herfstgriep twee jaar over zouden slaan. Luc moest onverwacht naar Bonaire. En ik had een belangrijk interview met een dikke deadline. En voor het eerst had ik een gevoel van lichte heimwee. Hoe het kwam? Ik denk door de sneeuwvlokken in Oostenrijk.

Heel soms ga ik dan naar de Albert Heijn. Dat kan best lekker zijn. Vertrouwde winkel. Kids kunnen met kleine karretjes de 'hielenrace' in de winkel doen. En ze hebben echte Perla koffie, die we vroeger thuis al dronken. Deze week kocht ik bij Appie ook pepernoten. Ik geniet schaamteloos van de Sinterklaasartikelen. En ik mikte een blik erwtensoep in de kar. Ja, dat verkopen ze op Curaçao! Het is toch raar om erwtensoep te eten bij dertig graden en om te denken aan sneeuw? Heeft het te maken met heimwee? Een heimelijk verlangen naar koudere dagen? Klagen over het weer is dus niet perse Nederlands gedrag. Het gebeurt wereldwijd. Het is dit jaar langer warm en windstil dan normaal. Surfers en kiters klagen. En ook hier wordt over het weer gesproken.

Na een bak pepernoten, Sinterklaasschuim en Perla koffie gaan we richting strand. Op dinsdagavond. Om de zonsondergang te zien en te genieten van de zee. Mijn heimwee verdween als sneeuw voor de zon.

** Tegenwoordig is mijn allereerste board een bankje, met dank aan kluspa... en die staat nu dus tussen de palmen!