Ongedierte & omgekeerd sturen

De eerste werkweek hebben we passend afgesloten met een borrel op het strand. Amstel Brightje in de hand, spiesje surf & turf druppend boven de picknicktafel en kids rollend door het zand. Wat een genot. We zijn geland. De eerste weken zitten erop en langzaam vinden we een plek. Alhoewel we over vier weken weer moeten verhuizen en de bestemming nog onbekend is. Daarnaast heb ik vandaag weer een tweede huurauto in ontvangst genomen, omdat we nog geen bak hebben kunnen kopen.

Leven in de tropen gaat niet alleen over mooie stranden, surfen & Amstel Bright drinken. Ontmoetingen met ongedierte horen ook bij dit avontuur. We hebben elke dag een levendige strijd met mieren, die als ontploffende nesten op ons afkomen. De strakke mierenpolicy is 'aan'. Alles gaat in de koelkast in afsluitbare zakken, want dat is vooralsnog de enige plek waar ze niet door kunnen dringen. Zelfs het kleinste afval gaat in afsluitbare (vuilnis) zakken, omdat we anders bezoek krijgen.

Mieren zijn echt goed te handelen. Doorgaans komen ze vooral doordat je de rommel niet goed opruimt. Zie het als de beste hulp in de huishouding. De kakkerlak is dan net een andere categorie. Afgelopen weekend hebben we een huis bekeken, waarbij mijn verwachtingen hoog waren. Het huis is een beetje een hut qua ruimte, maar de plek is echt subliem. De eigenaar is een lamme Surinamer die zijn telefoon niet opneemt. Het duurde ruim een week voordat we de sleutels konden krijgen voor een bezichtiging. Dit was achteraf gezien misschien al niet zo'n goed teken. Uitkijkend over het Spaanse water, lekker in de wind en op loopafstand van de haven, dacht ik dat wel voor lief te kunnen nemen. Stiekem was ik al helemaal verliefd op die plek.

Daarvan zijn we echter snel genezen als één van de vertrekken open gaat. Er komt direct een soort bedompte lijkenlucht naar buiten. Het verblijf blijkt helemaal vol te liggen met dode kakkerlakken. En dan zal ik de details, zoals de kleur van de wc-pot, even achterwege laten. Het is wel duidelijk, deze hut in de wind wordt in ieder geval niet ons nieuwe stulpje. Dit is meer een project voor een verdelger.

We zijn ook nog steeds op autojacht, dus vandaag heb ik toch maar even een nieuwe huurauto besteld. Goedkoop dealtje. Aan de telefoon kreeg ik de vraag: 'is het een probleem dat onze auto's Japans zijn?' Mijn gedachte was: eh...nee, hoezo? Hij rijdt toch en heeft vijf deuren? Als de auto afgeleverd wordt, snap ik het pas. Het stuur zit rechts. Dus dat is nu mijn vervoer. Een Japans koekblik met het stuur rechts. Bij elke rotonde doe ik mijn ruitenwisser aan in plaats van de richtingaanwijzer. Even wennen zo'n omkering. Maar het rijdt. En het kan gewoon allemaal hier in de Cariben. Briljant toch. Ik ben benieuwd welke verrassingen morgen op ons wachten.