'Outo' kopen

We zijn weer een auto aan het kopen. In mei dit jaar kochten we een oldtimer camper, die inmiddels is omgedoopt tot 'Mitsu Dushi'. Helaas paste onze oldtimer niet in de zeecontainer, dus moeten we hier op zoek naar een nieuwe 'outo' (Papiaments). Aangezien we beiden vooral geven om oldtimers en gare bakken, zoeken we in een laag segment. Geen dure grote bak, maar een geleefde Antilliaanse jeep lijkt ons wel wat. Het moet vooral lomp, groot en betrouwbaar zijn.

Bijna was onze oude Nissan Almera ingeladen in de container, maar aangezien de airco ermee stopte vlak voor vertrek hebben we hem verpatst aan Imat. De eerste 'outo' die we bekeken op het eiland was van Quinten. Een aardige, jonge gozer uit een middenklasse wijk. Wit Jeepje. Merk: geen idee. Vraagprijs: 3000 Antilliaanse Guldens (NAF). Zo'n 1500 euro. Zolang de airco werkt en de banden er niet onderuit vallen, prima deal.

De 'outo' was volgens de adverteerder in goede staat. Aangekomen bij de verkoper, blijkt het inderdaad een gammel koopje. Het is een gave bak. Er zit een plastic ruitje in de ene achterdeur. De andere achterportier blijkt niet open te gaan. Kindtechnisch gezien niet echt handig. De autostoelen zijn mooi bedekt met zebra printjes. Voorstoelen permanent in de 'een hand op het stuur, achterover zitten en cruisenstand'. Deze zijn niet meer te verstellen, dus het is gewoon 'sit back, enjoy the ride'. De achterbak staat permanent open, omdat de sluiting niet meer werkt. Bij het openen van de bak ligt de volledige pornocollectie van de Antillen erin te pronken. We zoeken verder.

Inmiddels gaan we hoogstwaarschijnlijk een bod uitbrengen op onze tweede Kia. Mooie duplobak. We dachten er al eentje gekocht te hebben. Een Kia Sportage, prima wagen. Nette tussenpersoon ertussen, die de auto - in pak - kwam voorrijden. Leuke en betrouwbare deal. Maar op het moment van betalen, bleek de auto al verkocht te zijn aan iemand anders.

Dat autorijden relaxed is hier, zijn we inmiddels achter. Snelheidsborden zijn bijna niet te vinden. Rechts heeft geen voorrang en bumperkleven is zo'n enorm Hollands probleem. Hier heb je geen haast. En dat is echt een verademing. Zeker met de temperatuur, die nu richting het warmste van het jaar gaat, moet je niet haasten. Maar te laat komen is ook gewoon optijd. Lieve moest maandag naar zwemles. Ik ging op Nederlands tempo weg (lees: te laat). Maar de zwemleraar kwam twintig minuten na de aanvankelijke start van de les aanlopen. Zo fijn. Ik voel me al een beetje thuis...